مِداد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِداد:(قُلْ لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِداداً) «مِداد» به معناى مركّب، و يا مادّه رنگينى كه به كمک آن مى‌نويسند مى‌باشد، و در اصل از «مدّ» به معناى كشش گرفته شده است؛
زيرا با كشش آن خطوط آشكار مى‌شود.
(قُلْ لَوْ كانَ الْبَحْرُ مِداداً لِكَلِماتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِماتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً) (بگو: «اگر دريا براى نوشتن كلمات پروردگارم مركّب شود، دريا پايان مى‌گيرد. پيش از آن‌كه كلمات پروردگارم پايان يابد؛ هر چند همانند آن دريا را كمک آن قرار دهيم.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:معناى
(قُلْ لَوْ كانَ الْبَحْرُ مِداداً لِكَلِماتِ رَبِّي) اين است كه اگر درياها مركب باشد و با آن، كلمات
خدا را كه دلالت به خدا مى‌كنند بنويسم هر آينه آب دريا تمام مى‌شود و كلمات پروردگار تمام نمى‌شود. معناى
(وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً) اين است كه حتى اگر غير درياهاى دنيا درياى ديگرى هم تهيه كنيم آن نيز خشک خواهد شد، قبل از اينكه كلمات
پروردگار من تمام شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مِداد»، ص۵۱۳.
