• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُکاء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: مُکاء (لغات‌قرآن)، کف زدن.


مُكاء (به ضم میم) از واژگان قرآن کریم به معنای صفير زدن است. نقل است كه قریش عريان و كف زنان و صفير زنان كعبه را طواف می‌كردند. این واژه تنها یک بار در آیه ۳۵ سوره انفال آمده است.



مُكاء به معنای صفير زدن است. «مَكا يَمْكُو مَكْواً و مُكَاءً : صفر بفيهِ‌»


(وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً) «نماز و عبادت مشركان در كنار كعبه جز صفير زدن و كف زدن نبود.»
از ابن عباس نقل است كه قریش عريان و كف زنان و صفير زنان کعبه را طواف می‌كردند. ظاهرا مراد آن است كه صفير و كف زدن را به جاى نماز گرفته بودند.


اين كلمه يک بار بيشتر در كلام الله نيامده است.


۱. انفال/سوره۸، آیه۳۵.    
۲. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۷۰.    
۳. راغب اصفهانی، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۷۷۳.    
۴. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۳۹۶.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۲۵۰.    
۶. انفال/سوره۸، آیه۳۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۷۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۹۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۳۱.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۱۲.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۳۱.    
۱۲. انفال/سوره۸، آیه۳۵.    



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مکاء»، ج۶، ص۲۷۰.    






جعبه ابزار