مُعْصِرات (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُعْصِرات:(مِنَ الْمُعْصِراتِ مآءً) «مُعْصِرات» جمع از مادّه «عصر» به
معناى فشار است، كه اشاره به «ابرهاى باران‌زا» است، گويى خودش را مى‌فشارد تا آب از درونش فرو ريزد (توجّه داشته باشيد مُعْصِرات اسم فاعل است).
بعضى نيز، آن را به
معناى ابرهايى كه آمادّه ريزش باران است تفسير كرده‌اند؛ زيرا اسم فاعل، گاه به
معناى آمادگى براى چيزى مى‌آيد.
بعضى نيز گفته‌اند:
«مُعْصِرات» صفت ابرها نيست، بلكه صفت بادها است كه از هر سو ابرها را تحت
فشار براى ريزش باران قرار مى‌دهد. به گفته بعضى دانشمندان، ابرها به هنگام تراكم سيستمى بر آنها حاكم مى‌شود كه خود را مى‌فشارد، و در نتيجه باران از آن فرو مى‌بارد، و اين تعبير در حقيقت از معجزات علمى
قرآن مجید محسوب مى‌شود.
(وَ أَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا) (و از ابرهاى باران‌زا آبى فراوان نازل كرديم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه معصرات به
معناى ابرهاى بارنده است. و بعضى
گفته‌اند: به
معناى بادهايى است كه ابرها را مى‌فشارد تا ببارد، و كلمه ثجاج به
معناى ابرى است كه بسيار آب بريزد. و بنا بر اين، بهتر آن است كه كلمه من را به
معناى باء بگيريم، و معنا چنين شود ما به وسيله بادهاى
فشار آورنده آبى ريزان نازل كرديم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مُعْصِرات»، ص۵۳۹.
