• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُصیبَت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مُصیبَت (به ضم میم و فتح باء) از واژگان قرآن کریم به معنای بلیّه و گرفتاری است.



مُصیبَت به معنای بلیّه و گرفتاری است که به انسان‌ می‌رسد، گوئی که انسان را قصد می‌کند. راغب اصفهانی گوید: اصل آن در تیر‌انداختن است، سپس به نائبه اختصاص یافته است.


(الَّذِینَ اِذا اَصابَتْهُمْ‌ مُصِیبَةٌ قالُوا اِنَّا لِلَّهِ وَ اِنَّا اِلَیْهِ راجِعُونَ) (همان كسانى كه هر گاه مصيبتى به ايشان مى‌رسد، مى‌گويند: «ما از آنِ خداييم؛ و به سوى او باز مى‌گرديم.»)


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۵۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۹۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۰۱.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۹۵.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۱۵۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صوب»، ج۴، ص۱۵۸.    






جعبه ابزار