صَوْب (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَوْب (به فتح صاد و سکون واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای نزول و قصد است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به کار رفته است؛ مانند:
اِصابَه (به کسر الف و فتح باء) به معنای درک، یافتن، طلب و اراده و
مُصیْبَت (به ضم میم و فتح باء) به معنای بلیّه و گرفتاری است که به
انسان میرسد و
صَواب (به فتح صاد) به معنای
حق و درست آمده است.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره وصف حق و قیام کنندگان در راه خدا و ... از این واژه استفاده نموده است.
صَوْب به معنای نزول و قصد آمده است.
«صَابَ المَطَرُ صَوْباً و انْصَابَ»
و نیز «صابَ السهمُ نحو الرَّميّة يُصوبُ صَيْبُويَةً (اذا قَصَدَ)»
اِصابَه به معنای درک کردن و یافتن و طلب و اراده آمده است.
مُصیْبَه به معنای بلیّه و گرفتاری که به انسان میرسد آمده است گوئی انسان را قصد کرده است.
صَواب به معنای حق و درست آمده است یعنی آنچه حقیقت را درک کرده است.
• امام (صلواتاللهعلیه) درباره آن کسی که در راه خدا با شمشیر قیام کرده فرموده است:
«فَذلِكَ الَّذِي أَصَابَ سَبيلَ الْهُدَى، وَقَامَ عَلَى الطَّريق، وَنَوَّرَ فِي قَلْبِهِ الْيَقِينُ» «او همان استکه راه هدایت را درک کرده و بر راه راست ایستاده و
یقین در قلبش نور گذاشته است.» «مصاب» مصدر و اسم مفعول هر دو آمده است
• امام (صلواتاللهعلیه) درباره حق فرموده است:
«إِذَا ازْدَحَمَ الْجَوَابُ خَفِيَ الصَّوَابُ» «چون جوابها متشابه شد، حق پنهان میماند.»
این ماده موارد زیادی در «
نهج البلاغه» آمده است. مانند:
«فَالْمُتَّقُونَ... مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ وَمَلْبَسُهُمُ الاْقْتِصَادُ» (گفتارشان راست، پوشش آنان
میانه روی)
«وَاعْلَمْ، أَنَّ الاِْعْجَابَ ضِدُّ الصَّوَابِ وَآفَةُ الاَْلْبَابِ» (بدان كه
عجب و
غرور، ضدّ صواب و راستى، و آفت
عقل است.)
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «صوب»، ج۲، ص۶۵۰.