مُسْتَطِیْر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُسْتَطِيْر:(شَرُّهُ مُسْتَطيراً) «مُسْتَطِيْر» از مادّه
«إِستطارَة» - «
طَوْر» به معناى گسترده و پراكنده است،
و اشاره به عذاب‌هاى گوناگون و وسيع آن روز عظيم مى‌باشد.
(يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا) (آن‌ها به نذر خود وفا مى‌كنند، و از روزى كه شرّ و عذابش گسترده است مى‌ترسند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مستطير اسم فاعل از فعل استطار است، كه به معناى فاش كردن و منتشر كردن در اقطار است به منتها درجه انتشار، و بطورى كه گفته‌اند:
اين كلمه بليغ‌تر از كلمه طار است، وقتى مى‌گويند: استطار الحريق معنايش اين است كه دامنه آتش‌سوزى گسترده شد، و يا وقتى مى‌گويند: استطار الفجر ، معنايش اين است كه روشنى صبح گسترده گشت. منظور از استطار شر آن روز شر روز
قیامت است، كه روز به نهايت رسيدن شدائد، اهوال و عذاب‌ها است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مُسْتَطِیْر»، ص۵۲۴.
