مُحیط (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُحیط (به ضم میم) از
واژگان قرآن کریم و از
اسماء الحسنی به معنای احاطه کننده و فراگیرنده است.
افعال و مشتقات این مادّه در
قرآن کریم همه از باب افعال به کار رفته است.
کلمه محیط مجموعا یازده بار آمده است.
هشت بار درباره
خدا، دو بار در خصوص
جهنّم و یک دفعه در مورد
عذاب آمده است.
مُحیط از اسماء اللَّه الحسنی است.
به معنای اِحَاطه کننده و فرا گیرنده که با علم و حفظ قابل جمع است و می‌شود آن را فرا گیرنده، عالم، و حافظ معنی کرد.
به مواردی از
مُحیط که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اِنَّ اللَّهَ بِما یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ) «خدا آنچه را که می‌کنند فرا گرفته و عالم و نگهدارنده است.»
و چون محیط در جای حافظ به کار رود قهرا شدت حفظ و تمام علم را می‌فهماند زیرا معنی اصلی کلمه فرا گیرنده است.
(وَ للّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الأَرْضِ وَ كَانَ اللّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطًا) (آنچه در آسمان‌ها و زمين است، از آن خداست؛ و خداوند به هر چيزى احاطه دارد.)
در
مجمع گفته: معنی محیط بالشی‌ء آن است که من جمیع الجهات به آن داناست.
در قرآن این کلمه، هشت بار درباره خدا، دو بار در خصوص جهنّم و یک دفعه در مورد عذاب آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «محیط»، ج۲، ص۱۹۸.
