• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُحْکَم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مُحْکَم (به ضم میم و سکون حاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای روشن و واضح است.
چندین مورد الفاظ محکم و متشابه در نهج البلاغه آمده است.



مُحْکَم به معنای روشن و واضح است.


آیات محکم آیاتی هستند که مدلول آنها روشن و مراد از آنها معلوم است.
آیات متشابه آیاتی است که دارای چند جنبه و چند معنی هستند و مراد از آن‌ها به درستی روشن نیست.
به عقیده نگارنده آیات متشابه آیاتی هستند که وقوع و پیاده شدن آن‌ها و خارج آنها برای ما قابل درک نیست، نظیر:
(فِیها یُفْرَقُ کُلُّ اَمْرٍ حَکِیمٍ) که نمی‌دانیم در شب قدر، امور عالم چطور از همدیگر جدا می‌شوند و سرنوشت هر کس به سوی او سرازیر می‌شود، این مطلب را در تفسیر احسن الحدیث ذیل (هُوَ الَّذِی اَنْزَلَ عَلَیْکَ الْکِتابَ مِنْهُ) به طور مشروح گفته‌اند.



برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۳.۱ - مُحْكَماً - خطبه ۲۱۰ (احادیث بین مردم)

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) درباره احادیث می‌فرماید:
«إنَّ فِي أَيْدِي النَّاسِ حَقّاً وَ باطِلاً، وَ صِدْقاً وَ كَذِباً، وَ ناسِخاً وَ مَنْسُوخاً، وَ عامّاً وَ خاصّاً، وَ مُحْكَماً وَ مُتَشابِهاً، وَ حِفْظاً وَ وَهْماً»
(آن‌چه در بين مردم شايع است هم احاديث حق است و هم باطل، هم راست و هم دروغ، هم ناسخ و هم منسوخ، هم عام و هم خاص، هم محكم و هم متشابه، هم احاديثى است كه به خوبى حفظ شده.)


۳.۲ - مُحْكَمَهُ - خطبه ۲۱۰ (در وصف دانا)

حضرت در وصف دانا فرموده:
«وَ عَرَفَ الْخاصَّ وَ الْعَامَّ، فَوَضَعَ كُلَّ شَيْء مَوْضِعَهُ، وَ عَرفَ المُتَشابِهَ وَ مُحْكَمَهُ»
(«خاص» و «عام»، «محكم» و «متشابه» را شناخته و هر كدام را در جاى خويش قرار داده است.)



در «نهج البلاغه» چندین مورد الفاظ محکم و متشابه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۲۹۳.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۴۳.    
۳. دخان/سوره۴۴، آیه۴.    
۴. آل عمران/سوره۳، آیه۷.    
۵. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۵۱۵، خطبه ۲۱۰.    
۶. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۲۱۴، خطبه ۲۰۵.    
۷. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۳۲۵، خطبه ۲۱۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۰۷، خطبه ۲۱۰.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۶.    
۱۰. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۹.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۱۴۲.    
۱۲. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص۲۸.    
۱۳. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۴۰.    
۱۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۵۱۷، خطبه ۲۱۰.    
۱۵. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۲۱۶، خطبه ۲۰۵.    
۱۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۳۲۷، خطبه ۲۱۰.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۱۱، خطبه ۲۱۰.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۸.    
۱۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۳.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۱۶۵.    
۲۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص۳۴.    
۲۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۳۹.    
۲۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۵۱۵، خطبه ۲۱۰.    
۲۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۵۱۷، خطبه ۲۱۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «محکم»، ج۱، ص۲۹۳.    






جعبه ابزار