مُحْسِن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُحْسِن (به ضم میم و سکون حاء و کسر سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای نیکوکار است.
مُحْسِنِین و
مُحْسِنَات هر دو جمع
محسن و به معنی نیکوکاران هستند.
کلمه
محسنات فقط یک‌بار در
قرآن کریم آمده است.
مشتقات
مُحْسِن که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
مُحْسِن (به ضم میم، سکون حاء و کسر سین) به معنی نیکوکار؛
مُحْسِنِین (به ضم میم، سکون حاء و کسر سین) به معنی نیکوکاران؛
مُحْسِنَات (به ضم میم، سکون حاء و کسر سین) به معنی زنان نیکوکار است.
مُحْسِن به معنی نیکوکار است.
مُحْسِنِین: نیکوکاران.
مُحْسِنَات: زنان نیکوکار. به نظر می‌آید که این اسماء فاعل در قرآن به جای
صفت مشبهه به کار رفته‌اند و از آن‌ها ثبوت اراده شده است.
به مواردی از
مُحْسِن که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ) (
دین و آيين چه كسى بهتر از آن كس است كه خود را تسليم خدا كند، و نيكوكار باشد.)
(اِنَّ اللَّهَ یُحِبُ الْمُحْسِنِینَ) (خداوند، نيكوكاران را دوست مى‌دارد.)
(فَاِنَّ اللَّهَ اَعَدَّ لِلْمُحْسِناتِ مِنْکُنَّ اَجْراً عَظِیماً.) (
خداوند براى نيكوكاران شما پاداش عظيمى آماده ساخته است.)
این
محسنات واژه در قرآن فقط یک‌بار آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «محسن»، ج۲، ص۱۳۶-۱۴۱.
