• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُحارِب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مُحارِب (قاموس قرآن (جلد ۲))
مقالات مرتبط: محارب.


مُحارِب (به ضم میم و کسر راء) از واژگان قرآن کریم به معنای جنگ است.
مُحارِب کسی است که سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند، (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.
مشتقات مُحارِب که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
بِحَرْب (به کسر باء، فتح حاء و سکون راء) به معنای جنگ؛
یُحارِبُون (به ضم یاء و کسر راء) به معنای می‌جنگند است؛



مُحارِب
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۱۴.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۲۲۵.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۸.    
به معنای جنگ است.
در مکتب اهل‌بیت (علیه‌السّلام) کسی است که سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.

به مواردی از مُحارِب که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - بِحَرْبٍ‌ (آیه ۲۷۹ سوره بقره)

(فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَاْذَنُوا بِحَرْبٍ‌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ...)
[۴] بقره/سوره۲، آیه۲۷۹.    

« یقین كنيد به جنگ با خدا و رسول.»
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۴۷.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۲۲.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۹۱.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۷۴.    

در اذن گذشت که هرگاه «اذن» با باء متعدی شود به معنی علم است.
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۲۱۱.    


۲.۲ - یُحارِبُونَ‌ (آیه ۳۳ سوره مائده)

(اِنَّما جَزاءُ الَّذِینَ‌ یُحارِبُونَ‌ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَسْعَوْنَ فِی الْاَرْضِ فَساداً اَنْ یُقَتَّلُوا اَوْ یُصَلَّبُوا اَوْ تُقَطَّعَ اَیْدِیهِمْ وَ اَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ اَوْ یُنْفَوْا مِنَ الْاَرْضِ...)
[۱۰] مائده/سوره۵، آیه۳۳.    

«کسانی که با خدا و رسول محاربه می‌کنند و در زمین به فساد می‌کوشند سزایشان فقط این است که کشته شوند و یا بر دار شوند یا یکی از دست‌ها و یکی از پاهایشان به عکس یکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید شوند.»
[۱۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۳۲.    
[۱۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۲۶.    
[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۸.    
[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۹۱.    


محارب در مکتب اهل بیت (علیه‌السّلام) کسی است که سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.
امام باقر (علیه‌السّلام) و امام صادق (علیه‌السّلام) فرموده‌اند: «جزاء محارب به قدر استحقاق او است پس اگر مرتکب قتل شده باشد، کشته می‌شود و اگر قتل نفس کرده و مال هم گرفته است حدّ او کشتن و بر دار زدن است و اگر مال مردم را گرفته و قتل نفس نکرده است جزایش بریدن یک دست و یک پای است به عکس یک‌دیگر و اگر فقط راه را ناامن کرده سزایش تبعید است، از آن شهر به شهر دیگر تبعید می‌شود تا توبه کند.»
[۱۵] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۱۶۷-۱۶۸.    
بقیّه مطلب در «صلب» دیده شود.
(ببینید: صلب - به فتح صاد (مفردات‌قرآن))



۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۱۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۲۲۵.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۸.    
۴. ↑ بقره/سوره۲، آیه۲۷۹.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۴۷.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۲۲.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۹۱.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۷۴.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۲۱۱.    
۱۰. ↑ مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۱۱. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۳۲.    
۱۲. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۲۶.    
۱۳. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۸.    
۱۴. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۹۱.    
۱۵. ↑ قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۱۶۷-۱۶۸.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حرب»، ج۲، ص۱۱۴-۱۱۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره بقره | واژه شناسی واژگان سوره مائده
جعبه ابزار