مُتَشاکِسُون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُتَشاکِسُون: (شُرَکآءُ مُتَشاکِسُونَ) «مُتَشاکِسُون» از مادّه «
شکاسه»
به معنای «
سوء خلق و دعوا و
خصومت» است.
(ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَّجُلًا فِيهِ شُرَكاء مُتَشاكِسُونَ وَ رَجُلًا سَلَمًا لِّرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ) (
خداوند مثالى زده است: مردى را كه مملوك شريكانى است كه درباره او پيوسته با هم نزاع دارند، و مردى كه تنها تسليم يك نفر است؛ آيا اين دو يكسانند؟!
حمد و ستايش مخصوص خداست، ولى بيشتر آنان نمى‌دانند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
راغب مى‌گويد: كلمه شكس - به فتح حرف اول و كسر حرف دوم- به معناى شخص بد اخلاق است. و در
قرآن جمله:
(شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ) معنايش شركايى است كه از بد خلقى هميشه با هم مشاجره داشته باشند و كلمه
سلم را به چيزى
تفسیر كرده‌اند كه از آن يك نفر و ملك خالص او باشد، نه اينكه جمع كثيرى در آن شريك باشند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مُتَشاکِسُون»، ص۵۰۱.
