مَیِّتٌ و مَیِّتُونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَیِّتٌ و مَیِّتُونَ:
(إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُم مَّيِّتُونَ) مَیِّتٌ و مَیِّتُونَ: اوّلى صفت مشبهه است براى كسى كه مرده يا در آينده مى‌ميرد و دومى جمع آن است (مردگان).
به موردی از کاربرد
مَیِّتٌ و مَیِّتُونَ در
قرآن، اشاره می‌شود:
(إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ) (به
یقین تو مى‌ميرى و آن‌ها نيز خواهند مُرد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله اولى كه مى‌فرمايد تو مى‌ميرى و ايشان هم مى‌ميرند مقدمه است براى جمله دوم كه مى‌فرمايد: روز
قیامت نزد
پروردگارتان مخاصمه خواهيد كرد. خطاب در انكم به
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و عموم امت او و يا خصوص مشركين از امت آن جناب است. كلمه اختصام به طورى كه در مجمع البيان آمده، به معناى اين است كه هر يک از دو طرف دعوى، كلام طرف ديگر را كه بر وجه انكار بيان شده رد كند. معناى آيه چنين است: عاقبت تو و عاقبت ايشان هر دو مردن است و سپس شما همگى در روز قيامت بعد از آن‌كه نزد پروردگارتان حاضر شديد، مخاصمه خواهيد كرد. و در
سوره فرقان گوشه‌اى از اين اختصام يعنى كلام رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) عليه دشمنانش را حكايت كرده است.
آيه مورد بحث، عموميت قانون مرگ را نسبت به همه
انسان‌ها روشن ساخته، مى‌گويد:
«تو مى‌ميرى و همه آن‌ها نيز خواهند مرد»
(إِنَّكَ مَيِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَيِّتُونَ) جمله فوق در ظاهر خبر از مرده بودن همگان در حال حاضر مى‌دهد، ولى به اصطلاح از قبيل مضارع متحقق الوقوع است كه گاه به صورت حال و گاه به صورت ماضى مطرح مى‌شود.
آرى «مرگ» از مسائلى است كه همه انسان‌ها در آن يكسانند، هيچ‌گونه استثناء و تفاوت در آن وجود ندارد، راهى است كه همه بايد آن را سرانجام بپيمايند و به اصطلاح شترى است كه در خانه همه‌كس خوابيده است. بعضى از مفسران گفته‌اند، دشمنان پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) انتظار مرگ او را مى‌كشيدند و خوشحال بودند كه سرانجام او خواهد مرد. قرآن در اين آيه به آن‌ها پاسخ مى‌گويد كه اگر پيامبر بميرد شما نيز خواهيد مرد.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَیِّتٌ و مَیِّتُونَ»، ج۴، ص۳۵۹.
