مَهین (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَهین: (مِّن مّآءٍ مَّهینٍ) «مَهین» از «
مهانت» به معنای حقارت و پستی است
و بعضی آن را به معنای افراد کم‌فکر یا
دروغگو یا شرور تفسیر کرده‌اند.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با
مَهین:
(ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلَالَةٍ مِّن مَّاء مَّهِینٍ) (سپس
نسل او را از عصاره‌ای از آب ناچیز و بی‌قدر آفرید.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه مهین از هون است که به معنای ضعف و
حقارت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَّهِینٍ) (و از کسی که سوگند یاد می‌کند و پست است
اطاعت مکن.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه مهین از مصدر مهانت یعنی حقارت است و منظور از آن، حقارت رای و کوتاهی فکر است. ولی بعضی گفته‌اند: به معنای کسی است که بسیار شرارت کند.
بعضی دیگر گفته‌اند: به معنای
کذاب است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَهین»، ص۵۶۷.
