• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَمْنون (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَمْنون: (لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ)
«مَمْنون» از مادّه‌ «منّ» در اين‌جا به معناى قطع، يا نقص است، بنابر اين (غَيْرُ مَمْنُون ) يعنى «غير مقطوع» و بدون نقص، بعضى واژه «مَنون» (بر وزن زبون) به معناى مرگ را، نيز از همين ماده دانسته‌اند و همچنين «منّت گذاردن با زبان» را، چرا كه اولى قطع و پايان عمر است، و دومى نعمت و شكر را قطع مى‌كند.
بعضى از مفسران، نيز گفته‌اند: منظور از (غَيْرُ مَمْنُون) در اين‌جا اين است كه، هيچگونه منتى بر مؤمنان در اين اجر و پاداش گذارده نمى‌شود (ولى معناى اول مناسب‌تر به نظر مى‌رسد).
و ممكن است همه اين معانى در سوره‌ انشقاق جمع باشد؛ زيرا نعمت‌هاى آخرت بر عكس نعمت‌هاى دنيا كه ناپايدار و هم نقصان‌پذير، و غالباً آميخته با عوارض نامطلوب، و يا منت اين و آن است، هيچ‌گونه منت، نقصان، فناء و عوارض نامطلوب در آن راه ندارد، جاودانى، نقصان‌ناپذير است، خالى از هرگونه ناملايمات و هرگونه منّت است.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با مَمْنون:

۱.۱ - آیه ۸ سوره فصلت

(إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ) (امّا كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، پاداشى دائمى دارند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى مؤمنین اجرى غير مقطوع و دائمى دارند، هم چنان كه بعضى از مفسرين ممنون را اين طور معنا كرده‌اند. بعضى‌ ديگر آن را به غير معدود معنا كرده‌اند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۳ سوره قلم

(وَ إِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ) (و براى تو پاداشى بزرگ و هميشگى است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ممنون از ماده من و اسم مفعول آن است، و مصدر من به معناى قطع است، وقتى گفته مى‌شود: منه السير منا معنايش اين است كه پياده‌روى او را از رفتن قطع و ناتوان كرد، البته بايد توجه داشت كه كلمه ممنون اسم مفعول از منت نيز مى‌آيد، و منت به معناى آن است كه نعمتى را كه به كسى داده‌اى با زبان خود آن را بر آن شخص سنگين سازى، كلمه مذكور در آيه مورد بحث به معناى اول است. و مراد از اجر ، اجرى است كه رسالت نزد خدا دارد، و اين جمله در مقام دلخوش ساختن رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) است، مى‌فرمايد: تو زحمات رسالت خدا را تحمل كن، كه اجرت نزد پروردگار قطع نمى‌شود، و زحماتت هدر نمى‌رود. چه بسا كه كلمه من را به معناى همان منت نهادن گرفته‌اند، به اين بيان كه آن‌چه خدای تعالی به رسول گراميش به عنوان پاداش مى‌دهد، در حقيقت اجرتى است در مقابل زحماتى كه كشيده، پس رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) مستحق آن اجرت و طلبكار آن از خداى تعالى است، و خداى تعالى منتى بر او ندارد. ولى اين معنا درست نيست. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۳ - آیه ۲۵ سوره انشقاق

(إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ) (مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، كه براى آنان پاداشى است دائمى.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين استثنا به اصطلاح استثناى منقطع است، يعنى داخل در مستثنى منه نبوده، تا خارج شود، چون مستثنى منه آن ضمير در فبشرهم است كه به كفار تكذيب‌گر بر مى‌گردد، و كسانى كه ايمان آورده اعمال صالح مى‌كنند جزو آنان نبودند تا با استثنا خارج شوند، و مراد از اينكه فرمود اجرشان ممنون نيست اين است كه به دنبال دادن اجر، بر آنان منت نمى‌گذارند، و با منت، آن اجر را سنگين و ناگوار نمى‌سازند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۴ - آیه ۶ سوره تین

(إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ) (مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح كردند، كه اجرى غير ممنون يعنى غير مقطوع دارند، و اين استثناء متصل و استثناء از جنس انسان است، و حرف فاء جمله‌ (فَلَهُمْ أَجْرٌ ...) را متفرع بر اين استثنا مى‌كند، و اين خود مؤيد آن است كه مراد از رد انسان به سوى اسفل سافلین، ردش به سوى شقاوت و عذاب است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. فصلت/سوره۴۱، آیه۸.    
۲. قلم/سوره۶۸، آیه۳.    
۳. انشقاق/سوره۸۴، آیه۲۵.    
۴. تین/سوره۹۵، آیه۶.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۷۷.    
۶. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۳۱۹.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۲۳۶.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۳۷۹.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۳۲.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۱۶۶.    
۱۱. فصلت/سوره۴۱، آیه۸.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۷۷.    
۱۳. آلوسی، شهاب‌الدین، تفسیر روح المعانی، ج۲۴، ص۹۹.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۴۸.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۶۲.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۶.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان،، ج۹، ص۶.    
۱۸. قلم/سوره۶۸، آیه۳.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۶۴.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۱۸.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۶۹.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۲۱۱.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۰۰.    
۲۴. انشقاق/سوره۸۴، آیه۲۵.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۹.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۰۸.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۲۰.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۴۰۳.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۰۸.    
۳۰. تین/سوره۹۵، آیه۶.    
۳۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۹۷.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۴۲.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۲۰.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۶۹.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۷۶.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مَمْنون»، ص۵۵۴.    






جعبه ابزار