مَحْمود (مفردات‌قرآن)

مَحْمود (به فتح میم و سکون حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای ستوده است.

مَحْمود به معنی ستوده است.
راغب گوید محمود آن است که ستوده شود، محمّد آن است که خصال پسندیده‌اش بسیار باشد.

به موردی از مَحْمود که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(عَسی‌ اَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً.)
(اميد است پروردگارت تو را به مقامى در خورِ ستايش برساند.)

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۷۴.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۶.
۳.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۶.
۴.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۶.
۵.	↑ اسراء/سوره۱۷، آیه۷۹.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۰.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۲۴۱.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۱۷۵-۱۷۶.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۹۳-۱۹۴.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۱.