مَحْض (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَحْض (به فتح میم و سکون حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خالص كردن است. این کلمه سه بار در نهج البلاغه آمده است.
مَحْض به معنای خالص كردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در شعری كه شاهد آورده و می‌فرمايد:
«أَدَمْتَ لَعَمْرِی شُرْبَکَ الْمَحْضَ صَابِحاً» «به جان خودم قسم كه ادامه دادى به نوشيدن شير خالص صبح كنان»
(شرح‌های خطبه:
) رجوع شود به «بجر»
حضرت درباره رفع مشكلات فرموده:
«فَإنْ تَرْتَفِعْ عَنَّا وَعَنْهُمْ مِحَنُ الْبَلْوَى، أَحْمِلْهُمْ مِنَ الْحَقِّ عَلَى مَحْضِهِ» (اگر اين مشكلات موجود برطرف گردد، آنها را به سوى حقّ خالص سوق خواهم داد و اگر چنين نشد و نتيجه حوادث به سود مخالفان گرديد.)
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه سه بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «محض»، ج۲، ص۹۶۴.
