مَارِج (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَارِج: (مِن مّارِجٍ مِّن نَارٍ) «مَارِج» در اصل از
«مرج» (بر وزن مرض) به معناى اختلاط و آميزش است، و در اين‌جا منظور اختلاط شعله‌هاى مختلف آتش مى‌باشد؛ زيرا هنگامى كه آتش شعله‌ور مى‌شود، گاه به رنگ سرخ در مى‌آيد، گاه به رنگ زرد، گاه به رنگ آبى و گاه به رنگ سفيد.
بعضى گفته‌اند: معناى «تحرک» نيز در آن هست (از «أَمْرَجْتُ الدَّابَّةَ» يعنى «حيوان را در چراگاه رها كردم»؛ زيرا يكى از معانى
«مرج» همان مرتع است).
باز در اين‌جا دقيقاً براى ما روشن نيست كه آفرينش «
جنّ» از اين آتش‌هاى رنگارنگ چگونه بوده است؟ همان گونه كه خصوصيات ديگر آن نيز از طريق «مخبر و گوينده صادق» يعنى
قرآن مجید و «وحى آسمانى» براى ما ثابت شده است، محدود بودن معلومات ما در برابر مجهولات، هرگز به ما اجازه نمى‌دهد كه اين حقايق را انكار، يا ناديده بگيريم، بعد از آن كه از طريق وحى اثبات گردد، هر چند علم را به آن راهى نيابد.
(وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ) (و جنّ را از شعله‌هاى
آتش خلق كرد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مارج به معناى زبانه خالص و بدون دود از آتش است. بعضى
گفته‌اند: به معناى زبانه آميخته با سياهى است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَارِج»، ص۴۹۵.
