مَائِده (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَائِده: (أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مآئِدَةً) «مَائِده» در لغت، هم به خوان، سفره و طَبَق، گفته مى‌شود، و هم به غذايى كه در آن قرار مى‌دهند،
و در اصل از مادّه «
ميد» به معناى حركت و تكان خوردن است شايد اطلاق
«مائده» بر سفره و غذا به خاطر نقل و انتقالى است كه در آن صورت مى‌گيرد.
(إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ) (در آن هنگام كه
حواریون گفتند: «اى
عیسی بن
مریم! آيا پروردگارت مى‌تواند مائده‌اى از
آسمان بر ما نازل كند؟» او در پاسخ گفت: «از شک و ترديد در قدرت
خدا بپرهيزيد اگر با ايمان هستيد!»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:چيزى كه ظاهر آيه آن را افاده مى‌كند اين است كه حواريين از مسيح تقاضاى معجزه مخصوصى كرده‌اند در حالى كه خود از اصحاب و از خواص آن جناب بوده‌اند، و بارها معجزات باهره و كرامات ظاهره‌اى كه داشت از او ديده بودند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَائِده»، ص۴۹۵.
