مونق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مونق (به ضم میم) و
ایناق یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای زیبایی زیاد و نیکویی زیاد، اعجاب‌آور و شادی‌بخش است.
در بیان
حضرت علی (علیه‌السلام) تقاضای نعمت‌های اعجاب‌آور با این کلمه و مشتقات آن مورد تبیین قرار گرفته است.
مونق (به ضم میم) به معنای کثرت
حسن و
کثرت زیبایی آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «
أنَق وَ الشَّيْء: رَاع حسنه.»
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
از دیگر مشتقات آن واژه «مونق» است که به معنای اعجاب آور و شادی‌بخش می‌باشد.
لذا آن حضرت (صلوات‌الله‌علیه) در این خصوص نیز می‌فرماید:
«اللّهمّ ... وَ انْشُرْ عَلَيْنا رَحْمَتَكَ بِالسَّحابِ الْمُنْبَعِقِ، وَ الرَّبيعِ الْمُغْدِقِ وَ النَّباتِ الْمونِقِ.» «خدایا رحمت خویش را بر ما بگستران با
ابری که آب از آن منفجر می‌شود و با بهاری که بارشش زیاد و با علفی که اعجاب‌آور و بهجت‌آور است.»
این کلمه با مشتقّات آن جمعاً شش بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مونق»، ص۸۸-۸۹.
