ملأ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ملأ:
(قَالَ الْمَلأُ مِن) ملأ: در لغت به معنى چيزى است كه چشم را پر كند و تعجب بيننده را برانگيزد.
از همين جهت به جمعيت زيادى كه داراى رأى و عقيده واحدى باشند و اجتماع و شكوه ظاهرى آن‌ها چشم‌ها را پر كند
«ملأ» گفته مى‌شود.
مادّه اصلى اين لغت «پر كردن» است و چون اشراف، سران و بزرگان هر قوم و ملتى به خاطر داشتن موقعيت خاص، چشم بيننده را پر مى‌كنند به آن‌ها نيز
«ملأ» گفته شده است.
در قرآن مجيد اين تعبير بيشتر در مورد اين‌گونه جمعيت‌هاى خودخواه و خودكامه‌اى كه ظاهرى آراسته و باطنى آلوده دارند و صحنه‌هاى مختلف اجتماع را با وجود خود پر مى‌كنند اطلاق شده است.
به موردی از کاربرد
ملأ در
قرآن، اشاره می‌شود:
(قَالَ الْمَلأُ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ) (ولى اشراف قومش به او گفتند: «ما تو را در گمراهى آشكارى مى‌بينيم.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ملأ به معناى اشراف و بزرگان قوم است و اين طبقه از افراد اجتماع را از اين نظر ملأ گفته‌اند كه هيبت آنان دل‌ها، زينت و جمال‌شان چشم‌ها را پر مى‌كند و اگر با اين تاكيد شديد نسبت ضلالت به او داده‌اند، براى اين است كه اين طبقه هرگز توقع نداشتند كه يک نفر پيدا شود و بر بت‌پرستى آنان اعتراض نموده، صريحا پيشنهاد ترک خدايان‌شان را كند و از اين عمل انذارشان نمايد، لذا وقتى با چنين كسى مواجه شده‌اند تعجب نموده، او را با تاكيد هر چه تمام‌تر گمراه خوانده‌اند، اين هم كه گفته‌اند: ما به يقين تو را گمراه مى‌بينيم، مقصود از ديدن حكم كردن است، يعنى به نظر چنين مى‌رسد كه تو سخت گمراهى.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ملأ »، ج۴، ص۳۲۵.
