مغبون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مغبون:(ذلِكَ يَوْمُ التَّغابُنِ) «مغبون» از مادّه «
غَبْن»
به معناى بازنده است.
(يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَ مَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ) (اين در زمانى خواهد بود كه همه شما را در روز اجتماع (روز رستاخيز) گردآورى مى‌كند؛ آن روز، روز احساس خسارت و پشيمانى است! و هر كس به
خدا ایمان بياورد و
عمل صالح انجام دهد،
گناهان او را مى‌بخشد و او را در باغ‌هايى بهشتى كه نهرها از پاى درختانش جارى است وارد مى‌كند، جاودانه در آن مى‌مانند؛ و اين پيروزى بزرگ است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
راغب می‌گوید: کلمه
غبن (که تغابن مصدر باب تفاعل آن است) به معنای این است که وقتی با کسی
معامله می‌کنی از راهی که او متوجه نشود کلاه سر او بگذاری، (اگر می‌خری پول کمتری بدهی، و اگر می‌فروشی پول بیشتری بگیری)، آن‌گاه می‌گوید: منظور از یوم التغابن که در
قرآن آمده روز قیامت است، چون در آن روز برای همه مردم کشف می‌شود که در معامله‌ای که آیات زیر بدان اشاره نموده مغبون شده‌اند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مغبون»، ص۵۴۱.
