غَلیظ (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منبع:
غَلیظ (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))
مقالات مرتبط:
غلیظ (مفرداتقرآن)
،
إِسْتَغْلَظَ (لغاتقرآن)
.
غَلیظ
و
غَلَظ
(به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه
به معنای شدید است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه
بهکار رفته است، مانند:
•
غِلْظَه
(به کسر غین) به معنای
خشونت
و سختی است.
•
مُغَالَظه
(به ضم میم و فتح غین و لام) به معنای
معاداة
و دشمن داشتن.
حضرت علی (علیهالسلام)
در نامه به بعضی از فرمانداران و... از این واژه استفاده نموده است.
فهرست مندرجات
۱ - معنای غَلیظ و مشتقات آن
۲ - کاربردها
۲.۱ -
غِلْظَةً
- نامه ۱۹ (توصیه به فرمانداران)
۳ - تعداد کاربردها
۴ - پانویس
۵ - منبع
۱ - معنای غَلیظ و مشتقات آن
[
ویرایش
]
غَلَظ
و
غَلیظ
[۱]
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۸۶.
[۲]
طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۲۸۸.
به معنای سخت و شدید،
غِلْظَه
به معنای خشونت و سختی،
مُغَالَظه
به معنای معاداة و دشمن داشتن آمده است.
[۳]
شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۵۸.
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
یکی از مواردی که در نهج البلاغه استفاده شده به شر ذیل می باشد:
۲.۱ -
غِلْظَةً
- نامه ۱۹ (توصیه به فرمانداران)
امام (صلواتاللهعلیه) به بعضی از فرمانداران نوشته است:
«أَمّا بَعْدُ، فَإِنَّ دَهاقينَ أهْلِ بَلَدِكَ شَكَوْا مِنْكَ
غِلْظَةً
وَ قَسْوَةً، وَ احْتِقاراً وَ جَفْوَةً.»
[۴]
السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، نامه ۱۹.
[۵]
عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص، نامه ۱۹.
[۶]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۶، نامه ۱۹.
«امّا بعد! دهقانان محلّ فرمانداريت از خشونت،
قساوت
،
تحقیر
و سنگدلى تو
شکایت
آوردهاند.»
[۷]
مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۸۷.
[۸]
ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۸۳.
(شرحهای نامه:
[۹]
ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۸۳.
[۱۰]
مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۹، ص۲۴۰.
[۱۱]
هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۳۲۸.
[۱۲]
ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۱۳۷.
)
که در «حقر» گذشت.
(ببینید:
حقر (مفرداتنهجالبلاغه)
)
۳ - تعداد کاربردها
[
ویرایش
]
این ماده چند بار در
نهج البلاغه
آمده است.
۴ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۸۶.
۲.
↑
طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۲۸۸.
۳.
↑
شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۵۸.
۴.
↑
السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص، نامه ۱۹.
۵.
↑
عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص، نامه ۱۹.
۶.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۶، نامه ۱۹.
۷.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۸۷.
۸.
↑
ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۸۳.
۹.
↑
ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۸۳.
۱۰.
↑
مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۹، ص۲۴۰.
۱۱.
↑
هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۳۲۸.
۱۲.
↑
ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۵، ص۱۳۷.
۵ - منبع
[
ویرایش
]
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غلظ»، ج۲، ص۷۸۶.
ردههای این صفحه :
مفردات نهج البلاغه
|
واژه شناسی واژگان نامه 19 نهج البلاغه
ترجمه نوع 1
ترجمه نوع 2
ترجمه نوع 3
جستجوی سریع
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری