علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اگر مراد از آیات آن طور که از ظاهر بر می‌آید، معجزات و خوارق عادت باشد، قهرا مقصود از آن داستان ناقه و آب خوردنش، و آن حوادثی خواهد بود که قوم صالح از آن مشاهده کردند، که یکی هم عذاب بعد از پی کردن آن بود، و داستانش در سوره هود گذشت. و اگر مقصود از آن معارف الهیه‌ای باشد که صالح (علیه‌السّلام) آن را بر ایشان ابلاغ نموده، و یا هم آن و هم این باشد که مساله روشن است.
