• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَعاد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: معاد (لغات‌قرآن)، مکه.
دیگر کاربردها: معاد (ابهام‌زدایی).


مَعاد (به فتح میم) از واژگان قرآن کریم، مصدر ميمى، اسم زمان و مکان است.
مراد از آن چنان‌كه گفته‌اند به معنای مکّه است.



مَعاد مصدر ميمى، اسم زمان و مكان است.
مراد از آن چنان‌كه گفته‌اند مکّه است.


به موردی از مَعاد که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - مَعاد (آیه ۸۵ سوره قصص)

(إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى‌ مَعادٍ ...)
يعنى: «آن‌كه قرآن را بر تو فرض كرده كه بخوانى و تبليغ كنى حتما تو را به شهر خويش باز خواهد گرداند.»
در این آیه اسم مکان و مراد از آن چنان‌كه گفته‌اند مکّه است. (رجوع شود به «ردد»)



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۴.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۱۰.    
۴. قصص/سوره۲۸، آیه۸۵.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۱۲۸.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۸۶.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۲۴۴.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۲۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «معاد»، ج۵، ص۶۶.    






جعبه ابزار