مطیع

مقالات مرتبط: ذعن (مفردات‌قرآن)، مُذعِنین (لغات‌قرآن)، سلس (مفردات‌نهج‌البلاغه)، انقیاد.

شخص عمل کننده به تکلیفِ مستفاد از ادلّه و مطابق با واقع را مطیع می‌گویند.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف مطیع

مطیع، در برابر عاصی است و به مکلفی گفته می‌شود که از راه قطع و یا حجت معتبر ، تکلیف را احراز نموده و در مقام امتثال، به موافقت با آن اقدام می‌کند و در واقع نیز، وظیفه او، همان باشد ( مصادف با واقع گردد )، برای مثال، شخص مکلف، احراز کرد که نماز بر او واجب است و همان را امتثال کرد و در واقع نیز، نماز واجب بوده است، به چنین شخصی، " مطیع " اطلاق شده و مستحق ثواب است.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ ایروانی، باقر، الحلقة الثالثة فی اسلوبها الثانی، ج۱، ص۱۳۳.
۲.	↑ حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۳، ص۵۰.
۳.	↑ فاضل لنكرانی، محمد، ایضاح الكفایة، ج۴، ص۵۲-۵۳ .
۴.	↑ آخوندخراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۶۱.

۳ - منبع