زحزح (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَحْزَح (به فتح زاء و سکون حاء) یکی از واژگان به کار رفته در
قرآن کریم است.
تَزَحْزَح (به فتح تاء و زاء و سکون حاء) به معنای كنار شدن و كنار كردن است.
زَحْزَح:
تَزَحْزَح كنار شدن و كنار كردن است.
(فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ ...) «هر كه از
آتش كنار و به بهشت داخل شده باشد سپس رستگار شده ...»
(وَ ما هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذابِ ...) (در حالى كه اين عمر طولانى، او را از كيفر الهى باز نخواهد داشت. ...)
مُزَحْزِح به معنى دوركننده و كناركننده است.
از اين ماده فقط دو لفظ فوق در قرآن مجيد يافته است.
قرشی بنایی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زحزح»، ج۳، ص۱۵۸.