مردم بابل (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مردم بابل، یهودیانی بودند که در عصر
سلیمان زندگی می‌کردند و از
شیاطین پیروی می‌کردند و سحر را می‌آموختند همچنین از دو
فرشته بابل «
هاروت» و «
ماروت»
سحر می‌آموختند اما سوء استفاده کردند، با این که می‌دانستند در صورت عمل به سحر از مواهب
آخرت محروم خواهند شد.
مردم بابل از محرومیت خویش از مواهب
آخرت، در صورت عمل به
سحر آگاه بودند:
... وما انزل علی الملکین ببابل... ولقد علموا لمن اشتریه ما له فی الاخرة من خلـق... «و (
یهود) از آنچه
شیاطین در عصر
سلیمان بر مردم می خواندند پیروی کردند. سلیمان هرگز (دست به سحر نیالود و)
کافر نشد ولی شیاطین
کفر ورزیدند و به مردم سحر آموختند. و (نیز یهود) از آنچه بر دو
فرشته بابل «
هاروت» و «
ماروت»، نازل شد پیروی کردند. (آن دو، راه سحر کردن را، برای آشنایی با طرز ابطال آن، به مردم یاد می دادند. و) به هیچ کس چیزی یاد نمی دادند، مگر اینکه از پیش به او می گفتند: «ما وسیله آزمایشیم کافر نشو! (و از این تعلیمات، سوء استفاده نکن! ) » ولی آنها از آن دو فرشته، مطالبی را می‌آموختند که بتوانند به وسیله آن، میان
مرد و همسرش جدایی بیفکنند ولی هیچ گاه نمی توانند بدون اجازه
خداوند، به انسانی
زیان برسانند. آنها قسمتهایی را فرا می‌گرفتند که به آنان زیان می رسانید و نفعی نمی داد. و مسلما می دانستند هر کسی خریدار این گونه
متاع باشد، در آخرت بهره‌ای نخواهد داشت. و چه زشت و ناپسند بود آنچه خود را به آن فروختند، اگر می دانستند!»
آنها قسمتهایی را یاد می گرفتند که برای ایشان ضرر داشت و نفع نداشت" (و یتعلمون ما یضرهم و لا ینفعهم).
آری آنها این برنامه سازنده الهی را
تحریف کردند بجای اینکه از آن به عنوان وسیله اصلاح و
مبارزه با سحر استفاده کنند، آن را وسیله
فساد قرار دادند" با اینکه می دانستند هر کسی خریدار این گونه متاع باشد بهره‌ای در آخرت نخواهد داشت" (و لقد علموا لمن اشتراه ما له فی الآخرة من خلاق).
(و لقد علموا لمن اشتراه، ما له فی الآخرة من خلاق) این معنا را که هر که در پی سحر و
ساحری باشد، در آخرت بهره‌ای ندارد، هم بعقل خود دریافتند، چون هر عاقلی می‌فهمد که شوم ترین منابع فساد در اجتماع بشری سحر است، و هم از کلام
موسی که در
زمان فرعون فرموده بود: (و لا یفلح الساحر حیث اتی،
ساحر هر وقت سحر کند
رستگار نیست).
و لقد علموا لمن اشتراه ما له فی الآخرة من خلاق... - دانستند که آنهایی که خریداری کردند سحر را در آخرت بهره‌ای ندارند.
قتاده و گروهی از
مفسرین می‌گویند: منظور از این جمله این است: یهودی که کتاب خدا را ترک و پشت سر انداختند دانستند که هر که سحر را در برابر
دین خدا اختیار کند در آخرت بهره‌ای ندارد و بنا بر این ضمیر در «اشتراه» به سحر بر می‌گردد.
و یتعلمون ما یضرهم و لا ینفعهم و آنچه را که به ضرر ایشان بود و سودی به حالشان نداشت می آموختند. زیرا با آموختن سحر هدف سویی را دنبال می کردند.
و لقد علموا لمن اشتراه ما له فی الآخرة من خلاق یهودیان دریافته بودند که هر کس سحر را جایگزین کتاب خدا نماید در آخرت هیچ بهره‌ای نخواهد داشت.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۴۶، برگرفته از مقاله «مردم بابل».
