درّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَرّ (به فتح دال و تشدید راء) از
واژگان قرآن کریم در اصل به معنای شیر است و در معنای کثرت هم آمده است.
دَرّ:
اصل درّ مثل (فلس) به معنى
شیر است.
در
نهج البلاغه خطبه ۲۲۹ در باره طالبان دنيا فرموده :
«الَّذِينَ احْتَلَبُوا دِرَّتَهَا وَ أَصَابُوا غِرَّتَهَا.» «آنان كه شير آن را دوشيدند و اغفالش را دريافتند.»
درّ به معنى كثرت نيز آمده است. «درّ اللبن» يعنى شير زياد شد و معنى للّه درّه آن است كه خير او براى خداست سپس آن را در مقام تعجب گفته‌اند.
(يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً) مدرار در آيه شريفه به معنى فراوان و مراد از «
سَّماءَ»
باران است. يعنى: «تا باران را بر شما فراوان و پر فايده نازل كند.»
اين تعبير فقط در آيه گذشته و
آیه ۶ انعام و
۵۲ هود است.
راغب گويد: اطلاق آن بر باران به طور استعاره است.
طبرسی فرموده: مدرار
صیغه مبالغه است «ديمة مدرار» به بارانى گفته می‌شود كه فراوان و دانه‌هايش درشت باشد.
(الزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوْكَبٌ دُرِّيٌ) (حبابى شفاف و درخشنده همچون ستاره‌اى فروزان.)
كوكب درّى به معنى ستاره درخشان است اين استعمال براى آن است كه
ستاره را در درخشان و سفيد و با صفا بودن به درّ كه لؤلؤ مخصوصى است تشبيه كرده‌اند.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «درر»، ج۲، ص۳۳۷.
