محمدحسین فدای اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدحسین فدای اصفهانی، شاعر، خوشنویس و ادیب منشی، در
اصفهان می‌باشد.
محمّدحسین اصفهانی متخلّص به «فدا» شاعر، خوشنویس و ادیب منشی، در
اصفهان متولّد شد و نزد برخی از دانشوران از جمله ملّامحمّد بن سبزعلی اصفهانی متخلّص به «صفائی»
علوم ادبی به‌ویژه
عروض،
قافیه،
معانی و بیان و انشاء را آموخت. در خط نیز به مشق پرداخته و در نوشتن انواع خطوط به‌ویژه
نسخ و
ثلث مهارت به‌سزایی یافت. سپس به
تهران رفت و به دعوت شاهزاده یحیی میرزا قاجار به
رشت رفت و ندیم و مصاحب شاهزاده گردید. سرانجام به زادگاه خود بازگشته و قصایدی در مدح حاکم اصفهان منوچهرخان معتمدالدّوله سرود.
او تا سال ۱۲۶۳ق زنده بوده و در این سال نسخه‌ای از «فوائد الضیائیه»
جامی را به امر محمّدعلی‌بیک ناظر کتابت کرده است.
همچنین او به خط خوش خود «
دعای صباح» را کتابت کرده است که در مجموعه آقای نصیری در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.
این
شعر از اوست:
دیدم به خواب دوش من زار بی قرار ••••• آمد به ناز آن مَهَم از مهر در کنار
بر ارغوان فکنده ز سُنبُل دو صد کمند ••••• در هر کمند صد دل آشفته بی قرار
بر مَه فکنده خوشه پروین و مَه به سرو ••••• سروی که آفتاب بَرَش بود لاله بار
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۰۵-۸۰۶.
