محمدابراهیم بن غیاث‌الدین خوزانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدابراهیم بن غیاث
الدین خوزانی اصفهانی، از بزرگان و
محدّثان برجسته
قرن دوازهم هجری در
اصفهان است.
میرزا محمّدابراهیم بن غیاث
الدّین محمّد خوزانی اصفهانی، عالم فاضل و
فقیه جلیل‌القدر، از بزرگان و
محدّثان برجسته
قرن دوازهم هجری در
اصفهان است.
وی در اصفهان به تحصیل پرداخته، و از جمعی از بزرگان
فقهاء و محدّثین، مفتخر به اخذ
اجازه گردیده است که از آن جمله‌اند:
میرمحمّدحسین خاتون‌آبادی،
میرمحمّدباقر خلیفه‌سلطانی،
شیخ حسین ماحوزی،
میرزا محمّدرحیم سبزواری،
ملاّمحمّدقاسم هزارجریبی و
ملاّمحمّدطاهر بن مقصودعلی اصفهانی.
ایشان بعد از تحصیل در اصفهان به تدریس مشغول بود، سپس قاضی اصفهان شد، میرزا عبدالنّبی قزوینی از معاصران او گوید: «متمهدا فی الفقه و اصوله و حاذق فی الحکمه و فصوله، دقیق الذّهن، جیّد الفهم، عمیق الفکر،
کامل العلم، صاحب التّقریر الفائق و التّحریر الرّائق».
اساتید ایشان نیز عبارت‌اند از ملاّعلی نقی بن محمّدتقی کمره‌ای، ملاّمحمّد نصیر گلپایگانی و محمّدحسن خواهرزاده او، نظام
الدّین حسین بن
محمّد اسماعیل خادم، ابی البرکات بن محمّداسماعیل، جمال
الدّین محمّد بن نظام
الدّین حسن، ملاّکمال
الدّین محمّد فسوی و ملاّابوالحسن فتونی عاملی.
او سرانجام قاضی عسکر
نادرشاه گردید، و در سال ۱۱۶۰ق به دستور نادرشاه او را
شهید نمودند، گویند مدفن او در قبرستان آب‌بخشان اصفهان است.
کتب و رساله‌های زیر از آثار او است:
۱.
تفسیر آیه «وَ اِذا قری ء الْقُرْآن»؛
۲. تفسیر قرآن؛
۳. حواشی بر
کتب اربعه؛
۴. رساله در تحریم
غنا؛
۵. رساله در این که
درهم و
دینار مثلی است یا قیمت در آن‌ها معتبر می‌باشد.
۶. رساله در مشروعیّت
تلقین میّت جهت اطفال و غیره.
۷. شرح نهج البلاغه.
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۲۷.
