محمد بن احمد عتبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله محمد بن احمد عتبی (م
۲۵۵ق)، از محدثان و فقیهان
مالکی مذهب قرن سوم هجری قمری بود.
ابوعبدالله محمد بن احمد بن عبدالعزیز بن عتبه عتبی قرطبی اندلسی اموی، اهل
قرطبه و از نسل
عتبة بن ابی سفیان بود. اطلاعات زیادی از او در اختیار نیست، اما تراجم‌نویسان آورده‌اند که وی برای کسب حدیث به دیار دیگر مسافرت کرد و از
سحنون بن سعید و
اصبغ بن فرج حدیث شنید و در
اندلس از
یحیی بن یحیی و
سعید بن حسان نیز بهره برد.
محمد بن عمر بن لبابه از او روایت کرد.
ابوعبدالله فقیه مالکی بود
و گفته‌اند که به
شان نزول آیات آگاه بود و مسائل و
احکام دینی را به خوبی می‌دانست.
وی کتب فقهی بسیاری به رشته تحریر درآورده است که از آن جمله است: کتاب المستخرجه من الاسمعة المسموعة من مالک بن انس که به العتبیّه معروف است.
این کتاب مجموعه شنیده‌های مؤلف از
مالک بن انس می‌باشد که در کتاب
المؤطّا او نیامده است.
به گفته
قاضی عیاض، کتاب وی پر از دروغ و روایات غیرقابل قبول و نادر می‌باشد.
کراء الدور و الارضین اثر دیگر اوست.
عتبی سرانجام به سال ۲۵۵ق در اندلس وفات یافت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۱۹، برگرفته از مقاله «محمد عتبی».
