مَحْض (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَحْض (به فتح میم و سکون حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خالص كردن است.
این کلمه سه بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
مَحْض به معنای خالص كردن است.
برخی از مواردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السلام) در شعری كه شاهد آورده و می‌فرمايد:
«أَدَمْتَ لَعَمْری شُرْبَکَ الْمَحْضَ صابِحاً.» «به جان خودم قسم كه ادامه دادى به نوشيدن شير خالص صبح كنان»
رجوع شود به «بجر»
حضرت درباره رفع مشكلات فرموده:
«فَإنْ تَرْتَفِعْ عَنّا وَ عَنْهُمْ مِحَنُ الْبَلْوَى، أَحْمِلْهُمْ مِنَ الْحَقِّ عَلَى مَحْضِهِ.» «اگر اين مشكلات موجود برطرف گردد، آن‌ها را به سوى حقّ خالص سوق خواهم داد و اگر چنين نشد و نتيجه حوادث به سود مخالفان گرديد.»
این کلمه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «محض»، ج۲، ص۹۶۴.
