محارب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُحارِب (به ضم میم و کسر راء)، یکی از
واژگان قرآن کریم به معنای کسی است که
سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.
مُحارِب در مکتب
اهل بیت (علیه‌السّلام) کسی است که سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.
(فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَاْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ...) در اذن گذشت
که هرگاه «اذن» با باء متعدی شود به معنی
علم است معنی آیه این است: «یقین کنید به جنگ با
خدا و
رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم).»
(اِنَّما جَزاءُ الَّذِینَ یُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَسْعَوْنَ فِی الْاَرْضِ فَساداً اَنْ یُقَتَّلُوا اَوْ یُصَلَّبُوا اَوْ تُقَطَّعَ اَیْدِیهِمْ وَ اَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ اَوْ یُنْفَوْا مِنَ الْاَرْضِ...) «کسانی که با خدا و رسول
محاربه می‌کنند و در زمین به
فساد می‌کوشند سزایشان فقط این است که کشته شوند و یا بر دار شوند، یا یکی از دست‌ها و یکی از پاهایشان به عکس یکدیگر بریده شود، یا از آن سرزمین
تبعید شوند.»
محارب در مکتب
اهل بیت (علیه‌السّلام) کسی است که
سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند (
یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.
امام باقر (علیه‌السّلام) و
امام صادق (علیه‌السّلام) فرموده‌اند: «جزاء محارب به قدر استحقاق اوست پس اگر مرتکب
قتل شده، کشته می‌شود و اگر
قتل نفس کرده و مال هم گرفته است حدّ او کشتن و بر دار زدن است. و اگر مال مردم را گرفته و قتل نفس نکرده است جزایش بریدن یک دست و یک پای است به عکس یکدیگر. و اگر فقط راه را ناامن کرده سزایش تبعید است، از آن شهر به شهر دیگر تبعید می‌شود تا
توبه کند.»
بقیّه مطلب در «صلب» دیده شود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حرب»، ج۲، ص۱۱۴-۱۱۶.
