محاذات (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُحَاذَات (به ضم میم) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای برابری که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
نکوهش امتیازخواهی
معاویه و شناخت بیشتر
خداوند از این واژه استفاده نموده است.
مُحَاذَات (به ضم میم) به معنای برابری، آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به معاویه در خصوص نکوهش امتیازخواهی وی می‌نویسد: «
«... وَ تَرَقَّیْتَ اِلَی مَرْقَبَةٍ بَعِیدَةِ الْمَرَامِ نَازِحَةِ الْاَعْلَامِ، تَقْصُرُ دُونَهَا الْاَنُوقُ وَ یُحَاذَی بِهَا الْعَیُّوقُ»؛
همچون کسی که در دخمه‌های تاریک زیر زمینی راه خود را گم کرده است و می‌خواهی به نقطه‌ای برسی که (از مرتبه‌ات بسیار برتر و) رسیدن به آن (برای تو) دشوار و نشانه‌هایش ناپیداست؛ مقامی که عُقاب‌های بلندپرواز را یارای صعود به آن نیست و همطراز ستاره عیوق (از ستارگان دوردست آسمان) است.
»
امام (علیه‌السلام) در
خطبه ۱۹۱، در خصوص شناخت بیشتر خداوند فرموده است: «
«... مُبْتَدِعِ الْخَلاَئِقِ بِعِلْمِهِ وَ مُنْشِئِهِمْ بِحُکْمِهِ بِلاَ اقْتِدَاءٍ وَ لاَ تَعْلِیمٍ وَ لاَ احْتِذَاءٍ لِمِثَالِ صَانِعٍ حَکِیمٍ وَ لاَ اِصَابَهِ خَطَاٍ وَ لاَ حَضْرَهِ مَلَاٍ»؛
خداوندی که به علم خود، آفریدگان را ابداع کرده و با فرمانش آن‌ها را ایجاد نموده است، بی‌آنکه (در این کار) از کسی پیروی کند و یا آموزشی ببیند و یا از نمونه‌ای که از آفریننده حکیمی صادر شده باشد، الگو پذیرد و یا خطایی برای او پیش آید (و از خطای خود تجربه آموزد) و بی‌آنکه جمعیّتی حضور داشته باشند (که با آن‌ها مشورت کند یا از آنان کمک گیرد)
»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «محاذات»، ص۲۶۰.
