مبین (الفاظ)

مبین به لفظ دارای معنای آشکار، و برطرف کننده اجمال از لفظ مجمل را گویند.

«مبین» لفظی است که دلالتش واضح، و مقصود از آن روشن باشد و اجمال لفظ مجمل را روشن کند.

مبین بر دو قسم است: ۱. مبین متصل؛ ۲. مبین منفصل.
در یک تقسیم دیگر، مبین به دو قسم «نص» و «ظاهر» تقسیم می‌شود.

۱.	↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۵.
۲.	↑ صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۳۰.
۳.	↑ مظفر، محمد رضا، ۱۹۰۴ - ۱۹۶۴م، اصول الفقه، ج۱، ص۱۸.
۴.	↑ کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۱۹.
۵.	↑ ولایی، عیسی، ۱۳۲۹ -، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۳۰.