لیت - به فتح تاء (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَیْتَ (به فتح لام و تاء و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم که حرف
تمنّی و
طمع است و به اسمش نصب و به خبرش رفع میدهد. «
لَیْتَ» گاهی درباره غیر مقدور و گاهی درباره مقدور آید.
لَیْتَ حرف
تمنّی و
طمع است؛ به اسمش نصب و به خبرش رفع میدهد.
«
لَیْتَ» گاهی درباره غیر مقدور آید، مثل:
(یا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هذا) «ای کاش پیش از این
مرده بودم».
گاهی درباره مقدور آید، نحو:
(یا لَیْتَ لَنا مِثْلَ ما اُوتِیَ قارُونُ...) (اى كاش همانند آنچه به
قارون داده شده است ما نيز داشتيم).
(یا لَیْتَها کانَتِ الْقاضِیَةَ) گفتهاند ضمیر «
لَیْتَها» راجع است به «موته» اوّلی، یعنی: «ای کاش
مرگ اوّلی که در
دنیا چشیدم، کار مرا به پایان میبرد و فانی شده دیگر
زنده نمیگشتم»،
مثل:
(وَ یَقُولُ الْکافِرُ یا لَیْتَنِی کُنْتُ تُراباً) (اى كاش
خاک بودم).
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لَیتَ"، ج۶، ص۲۲۲.