لَوْط (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَوْط (به فتح لام و سکون میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای چسبیدن است. از مشتقات لوط که در
نهج البلاغه آمده،
لَواط است.
لَوْط و التياط به معنای چسبيدن است. «الْتاطَ بقلبي: لصق»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
حکمت ۲۱۸ فرموده:
«الْتَاطَ قَلْبُهُ مِنْهَا بِثَلاَث.» (اين سه حالت او را رها نخواهد كرد.)
(شرح‌های حکمت:
) كه در «لهج» گذشت.
و نيز فرموده:
«ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ الْتِيَاطاً بِهِ، فَقُبِضَ بَصَرُهُ كَمَا قُبِضَ سَمْعُهُ، وَ خَرَجَتِ الرُّوحُ مِنْ جَسَدِهِ، فَصَارَ جِيفَةً بَيْنَ أَهْلِهِ.» يعنى «
مرگ بر او چسبيدن را بيشتر كرد، چشمش نيز مانند گوشش گرفته شد و
روح از بدنش خارج گرديد و به طور جيفه‌اى ميان خانواده‌اش ماند.»
(شرح‌های خطبه:
)
امام (صلوات‌الله‌علیه) در علل احكام اسلامى فرموده:
«وَ فَرَضَ اللهُ ... وَ تَرْكَ الزِّنَى تَحْصِيناً لِلنَّسَبِ، وَ تَرْكَ اللِّوَاطِ تَكْثِيراً لِلنَّسْلِ.» «خداوند ترک
زنا را براى حفظ نسب و ترک
لواط را براى تكثير
نسل واجب فرمود.»
(شرح‌های حکمت:
)
دو مورد از این ماده در «نهج البلاغه» آمده است.
لواط نیز یکبار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لوط»، ج۲، ص۹۵۴.
