• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لَهْجَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





لَهْجَه (به فتح لام و سکون هاء و فتح جیم) از واژگان نهج البلاغه به معنای زبان است.
مواردی از این مادّه در «نهج البلاغه» آمده است.



لَهْجَه به معنای زبان است.
به قولى لغت هر انسانى كه به آن عادت كرده است.


برخی از مواردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - لَهْجَةٌ - خطبه ۷۰ (درباره خودشان)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در جائى فرموده:
«وَ لَقَدْ بَلَغَني أَنَّكُمْ تَقولونَ: [عَليٌّ] يَكْذِبُ، قاتَلَكُمُ اللهُ! فَعَلَى مَنْ أَكْذِبُ؟ أَ عَلَى اللهِ؟ فَأَنا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِهِ! أَمْ عَلَى نَبِيِّهِ؟ فَأَنا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ! كَلاّ وَ اللهِ، و لكِنَّها لَهْجَةٌ غِبْتُمْ عَنْها، وَ لَمْ تَكونوا مِنْ أَهْلِها.»
«به من خبر دادند كه مى‌گوئيد: على دروغ مى‌گويد، خدا شما را بكشد بر كدام كس دروغ مى‌بندم آيا بر خدا كه من اولين ايمان‌آورنده به او هستم، يا بر رسولش كه من اولين تصديق كننده او هستم؟! نه به خدا بلكه آنچه مى‌گويم نوعى كلام است كه شما از آن دوريد و آن‌را نمى‌فهميد و اهل آن نيستيد. (لذا دروغ می‌پنداريد؟)»

۲.۲ - لَهْجَة - خطبه ۱۹۵ (روز قیامت)

درباره قیامت فرموده:
«وَ يُنْفَخُ في الصّورِ، فَتَزْهَقُ كُلُّ مُهْجَة، وَ تَبْكَمُ كُلُّ لَهْجَة
«در صور دميده مى‌شود هر جانى از بدن خارج شود و هر زبانى لال مى‌گردد.»


مواردى از لهج در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۵۱.    
۲. طریحی نجفی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت الحسینی، ج۲، ص۳۲۸.    
۳. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۹۶.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۱۳۰، خطبه ۷۰.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۱۱۵، خطبه ۶۹.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۱۰۰، خطبه ۷۱.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۳۴، خطبه ۷۱.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۴۱۵.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۴۱۸.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۳، ص۱۶۸.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۸۷.    
۱۲. ابن ابی الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۱۳۳.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۴۹۱، خطبه ۱۹۵.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۹۵، خطبه ۱۹۰.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۳۱۰، خطبه ۱۹۵.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۸۱، خطبه ۱۹۵.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۸۴.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۹۰.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۶۴۰.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۲، ص۱۹۸.    
۲۱. ابن ابی الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۷۵.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه ت الحسون، ص۸۲۶، حکمت ۲۱۸.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لهج»، ج۲، ص۹۵۱.    






جعبه ابزار