لَهْجَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَهْجَه (به فتح لام و سکون هاء و فتح جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای زبان است.
لَهْجَه به معنای زبان است. به قولى لغت هر انسانى كه به آن عادت كرده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در جائى فرموده:
«وَلَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّكُمْ تَقُولُونَ: [عَليٌّ] يَكْذِبُ، قَاتَلَكُمُ اللهُ! فَعَلَى مَنْ أَكْذِبُ؟ أَعَلَى اللهِ؟ فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِهِ! أَمْ عَلَى نَبِيِّهِ؟ فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ! كَلاَّ وَاللهِ، ولكِنَّهَا لَهْجَةٌ غِبْتُمْ عَنْهَا، وَلَمْ تَكُونُوا مِنْ أَهْلِهَا.» «به من خبر دادند كه مى‌گوئيد: على
دروغ مى‌گويد، خدا شما را بكشد بر كدام كس دروغ مى‌بندم آيا بر خدا كه من اولين ايمان‌آورنده به او هستم، يا بر رسولش كه من اولين تصديق كننده او هستم؟! نه به خدا بلكه آنچه مى‌گويم نوعى كلام است كه شما از آن دوريد و آن‌را نمى‌فهميد و اهل آن نيستيد. (لذا دروغ می‌پنداريد؟)»
(شرح‌های خطبه:
)
درباره
قیامت فرموده:
«وَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ، فَتَزْهَقُ كُلُّ مُهْجَة، وَ تَبْكَمُ كُلُّ لَهْجَة.» «در
صور دميده مى‌شود هر جانى از بدن خارج شود و هر زبانى لال مى‌گردد.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لهج»، ج۲، ص۹۵۱.
