لَفْت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَفْت (به فتح لام و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای برگرداندن و منصرف کردن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن اِلْتِفات (به کسر الف و تاء و سکون لام) به معنای
رو کردن است به جهتی که می‌خواهد و نیز به معنی
رو گرداندن است از جهتی که به آن رو کرده بود.
لَفْت به معنای برگرداندن و منصرف کردن است. «لَفَتَهُ عَن کَذا: صَرَفَهُ عَنهُ».
(قالُوا اَ جِئْتَنا لِتَلْفِتَنا عَمَّا وَجَدْنا عَلَیْهِ آباءَنا) «گفتند: آیا آمده‌ای ما را از دینی که پدرانمان را در آن یافته‌ایم بگردانی؟!».
اِلْتِفات:
رو کردن است به جهتی که می‌خواهد و نیز به معنی
رو گرداندن است از جهتی که به آن رو کرده بود.
(فَاَسْرِ بِاَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ وَ لا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ اَحَدٌ...) «خانواده‌ات را در پاسی از
شب ببر و کسی از شما به عقب بر نگردد و به پشت سرش نگاه نکند». ظاهرا این برای آن بود که زود از منطقه خطر خارج شوند.
ایضا
آیه (وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ) (و خودت به دنبال آنها حركت كن؛ و كسى از شما به پشت سر خويش ننگرد).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لفت"، ج۶، ص۱۹۷.
