لَطیف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَطیف (به فتح لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای مدارا کننده و از
اسماء حسنی می‌باشد.
لَطیف از
اسماء حسنی و به معنی مدارا کننده است و آن با لام و باء
متعدی می‌شود. در
اقرب الموارد هست «لَطُفَ اللّه للعبد و بالعبد: رفق به...».
(لا تُدْرِکُهُ الْاَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ) «چشم‌ها، خدا را
درک نکند، خدا،
چشم‌ها را درک کند، خدا مداراگر و دانا است، می‌داند و مدارا می‌کند».
(اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ) (
خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد؛ هر كس را بخواهد
روزی مى‌دهد)
(اِنَّ رَبِّی لَطِیفٌ لِما یَشاءُ) (پروردگارم نسبت به آنچه مى‌خواهد و شايسته مى‌بيند، صاحب
لطف است)
لطیف در هر دو
آیه به معنی مدارا کننده است.
طبرسی ذیل
آیه ۱۰۰ یوسف در معنی آن سه قول نقل کرده: مداراگر، آنکه
حاجت تو را با مدارا بر آورد؛ آنکه به دقائق امور عالم است؛ قول سوّم نظیر آنست که لطیف را نافذ و دقیق گفته‌اند،
ولی آنچه ما اختیار کردیم مقبول‌تر است و آیات با آن کاملا تطبیق می‌شود.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لطف"، ج۶، ص۱۹۰.
