لَطْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَطْم (به فتح لام و سکون طاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای زدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به
معاویه... وغیره از این کلمه استفاده نموده است.
از اين ماده مواردى در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
لَطْم (مثل عقل) به معنای زدن است.
«
لَطَمَه لَطْمًا: ضَرْبُكَ الخَدَّ ، و صَفْحةَ الجَسَدِ بالكَفِّ مَفْتوحَةً.»
تلاطم و
التطام دریا به معنای زدن موجهاست يكديگر را.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) به
معاویه مى‌نويسد:
«وَ أَرْدَيْتَ جيلاً مِنَ النّاسِ ... وَ أَلْقَيْتَهُمْ في مَوْجِ بَحْرِكَ، تَغْشاهُمُ الظُّلُماتُ، تَتَلاطَمُ بِهِمُ الشُّبُهاتُ.» «جمعى از مردم را فريفته و در موج درياى ضلالتت انداختى كه تاريک‌هاى
گمراهی آن‌ها را فرا مى‌گيرد و شبهه‌ها در آن‌ها متلاطم است.»
از اين ماده مواردى در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لطف»، ج۲، ص۹۴۰.
