لَبْس (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَبْس:(لَلَبَسْنَا عَلَيْهِمْ مَا يَلْبِسُونَ) «لَبْس» (بر وزن درس) به معناى پرده‌پوشى و اشتباه‌كارى است،
و
«لُبْس» (بر وزن قفل) به معناى پوشيدن لباس است (ماضى اول لَبَسَ بر وزن ضَرَبَ و ماضى دوم لَبِسَ بر وزن حَسِبَ مى‌باشد) و روشن است كه: در آيه، معناى اول اراده شده است، يعنى: اگر فرشته‌اى مى‌فرستاديم بايد به صورت و سيرت
انسانی باشد، و در اين موقع به عقيده آنها ما مردم را به اشتباه و خطا انداخته بوديم و همان نسبت‌هاى سابق را بر ما تكرار مى‌كردند- همان طور كه خود آنها افراد نادان و بى‌خبر را به اشتباه و خطا مى‌افكنند، و چهره حقيقت را بر آنها مى‌پوشانند- بنابراين نسبت «لَبْس» و پرده‌پوشى به خدا از زاويه ديد آنها است.
(وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَکاً لَجَعَلْناهُ رَجُلًا وَ لَلَبَسْنا عَلَیْهِمْ ما یَلْبِسُونَ) (اگر او را فرشته‌اى قرار مى‌داديم، به يقين وى را به صورت انسانى در مى‌آورديم؛ باز به پندار آنان، كار را بر آنها مشتبه مى‌ساختيم؛ همان طور كه آنها بر ديگران مشتبه مى‌سازند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: لبس - بفتح لام- پوشاندن چيزى است كه ستر آن واجب است، يا براى اين‌كه كشف آن قبيح است و يا براى اين‌كه به ستر احتياج دارد، و اما لبس - بضم لام- به معناى پوشاندن حق است، و اين معنا گويا استعاره از معناى اول باشد و ريشه هر دو يكى است.
راغب مى‌گويد:
لبس الثوب ، يعنى با لباس، خود را پوشانيد و البسه يعنى ديگرى را پوشانيد- تا آن‌جا كه مى‌گويد- اصل لبس - به ضم لام- هم همان پوشاندن است، الا اين‌كه تنها در امور معنوى استعمال مى‌شود، مثلا گفته مى‌شود: لبست عليه امره- امر را بر او مشتبه كردم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «لَبْس»، ص۴۸۰.
