لَقْط (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَقْط (به فتح لام و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای اخذ کردن و یافتن از زمین است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن اِلْتِقاط (به کسر الف و تاء و سکون لام) به معنای یافتن چیزی بی‌جستجو و بی‌آنکه به فکرش باشد.
لَقْط به معنای اخذ کردن و یافتن از زمین است.
در
قاموس آمده: «لَقَطَهُ: اَخَذَهُ مِنَ الَارْضِ» و نیز گوید: «اِلْتَقَطَهُ: عَثُرَ عَلَیهِ مِن غیر طَلَب» بی‌جستجو به آن دست یافت.
در
مجمع گفته اِلْتِقاط گرفتن چیزی است از راه؛
لقطه و لقیط از آن است، یعنی آن را بی‌آنکه به فکرش باشد، یافت.
(وَ اَلْقُوهُ فِی غَیابَتِ الْجُبِ یَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّیَّارَةِ) «او را در گودال
چاه افکنید تا بعضی از کاروان‌ها او را گرفته و ببرند».
(فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِیَکُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَ حَزَناً) «
موسی را
آل فرعون از آب گرفتند تا به آنها
دشمن و مایه
اندوه شود».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لقط"، ج۶، ص۱۹۹.
