به معنای انداختن است. «لفظ ریقه: رمی به» آب دهانش را انداخت؛ «لفظ الرّحی الدّقیق» آسیابآرد را کنار ریخت. کلام را از آن لفظ گویند که از دهان انداخته می‌شود.
آیه صریح است در ضبط و محفوظ ماندن اقوال انسان، مثل: (اَمْ یَحْسَبُونَ اَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ بَلی وَ رُسُلُنا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ)
