لحاظ خاص

تصوّر معنای جزئی معیّن توسط واضع هنگام وضع است.

فهرست مندرجات

۱ - توضیح

لحاظ خاص، مقابل لحاظ عام بوده و عبارت است از تصور معنای جزئی توسط واضع در هنگام وضع و التفات نفس وی به آن، برای برقرار نمودن رابطه وضعی بین لفظ و آن معنا ؛ برای مثال، در وضع اعلام شخصی مانند «زید»، واضع، لفظ زید را تصور کرده و معنای انسان خاص را نیز به ذهن می‌آورد، آن گاه لفظ را برای آن معنا وضع می‌کند، که در این جا لحاظ معنای انسان خاص، لحاظ خاص می‌باشد.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۲۱.
۲.	↑ اصطلاحات الاصول، مشکینی، علی، ص (۲۸۸-۲۸۷).
۳.	↑ مباحث اصولی، فاضل لنکرانی، محمد، ص۲۳۹.
۴.	↑ کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۱، ص۴۶.
۵.	↑ کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۱، ص۵۲.
۶.	↑ فرهنگ اصطلاحات اصولی، مختاری مازندرانی، محمد حسین، ص۲۶۸.

۳ - منبع