لبس - به فتح لام (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَبْس (به ضم لام و سکون میم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خلط و مشتبه كردن است. از مشتقات این واژه که در نهج البلاغه آمده
اِلتِباس به معناى اشتباه است.
لَبْس به فتح اوّل به معنى خلط و مشتبه كردن باشد و فعل آن از باب ضرب يضرب آيد، مواردى از آن در «نهج البلاغه» آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) آنگاه كه شنيد
عمّار بن یاسر با
مغیرة بن شعبه سخن مى‌گويد فرمود:
«دَعْهُ يَا عَمَّارُ، فَإِنَّهُ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلاَّ مَا قَارَبَتْهُ الدُّنْيَا، وَعَلَى عَمد لَبَّسَ عَلَى نَفْسِهِ، لِيَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ.» (اى عمّار! او را رها كن، چرا كه او از دين به مقدارى اخذ كرده كه به
دنیا نزديكش سازد، و عمداً
حق را بر خود مشتبه ساخته، تا شبهات را بهانه لغزش‌ها و خلاف‌هايش قرار دهد.)
(شرح‌های حکمت:
) يعنى «از روى عمد كار را بر خود مشتبه كرده تا شبهات را براى لغزش‌هاى خود عذرى قرار دهد.»
التباس به معنى اشتباه است.
درباره خودش فرموده:
«وإِنَّ مَعِي لَبَصِيرَتي. مَا لَبَّسْتُ عَلَى نَفْسِي، وَلاَ لُبِّسَ عَلَيَّ.» يعنى «
بصیرت و بينش من با من است نه خودم را به اشتباه انداخته‌ام و نه چيزى بر من مشتبه شده است.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لبس»، ج۲، ص۹۲۹.
