قیس بن ذریح کنانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوزید قیس بن ذریح لیثی کنانی (
۵ ـ حدود
۶۸ق) از شاعران
عصر امویان و برادر رضاعی
امام حسین (علیهالسّلام) بود.
ابوزید قیس بن ذریح بن حباب بن سنة بن حذاقة بن طریف لیثی کنانی، برادر رضاعی امام حسین (علیهالسّلام) بود و امام از مادر او شیر خورده بود. به همراه قوم خود بیرون
مدینه اقامت داشت.
او از شاعران عصر امویان بود که در عشق لبنی، دختر حباب کعبی شهرت یافت.
به اشاره
امام حسن یا امام حسین (علیهماالسلام) پدر لبنی، او را به
ازدواج قیس درآورد، ولی چون صاحب فرزند نشدند خانواده قیس او را به
طلاق وادار کردند.
ولی بعد از طلاق پریشانی بدو روی آورد و طریقه جنون و بی تابی را پیمود.
قیس در دوری لبنی، اشعاری سروده که دارای حال، شور و جذبه است.
داستان او و لبنی ویژگیهای خاص و منحصر به فردی دارد که از جمله آنها اینکه عاشق مشرف بر
مرگ شده و انواع مرضها را بر جان میخرد. مینویسند که او در نهایت با لبنی ازدواج کرد، ولی بعضی معتقدند که لبنی مُرد و قیس نیز بر اثر جزع بر او درگذشت و نزد قبر معشوقهاش به خاک سپرده شد.
مجموعه اشعار او به سیصد بیت بالغ است.
بخشی از اشعار او در دیوانی گردآوری شده است.
در بعضی از منابع او را با
قیس مجنون خلط کرده یا اشعار این دو را به هم نسبت دادهاند.
مرگ وی را در بین سالهای ۶۵ تا
۷۰ق نوشتهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۲۸-۶۲۹، برگرفته از مقاله «قیس لیثی».