• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قیافه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


پی‌شناسی، استناد به علامات و امارات ظاهری در الحاق بعض مردم به بعض دیگر و اثبات نسب را قیافه گویند.
[۱] طباطبایی، سید علی، ریاض المسائل، ج۸، ص۷۲.    
[۲] بحرانی، شیخ یوسف، الحدائق‌الناضرة، ج۱۸، ص۱۸۲.    
[۳] شهید ثانی، زین الدین، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۳، ص۲۱۵.    



در مکاسب آورد:
قائف به معنی کسی است که آثار را می‌شناسد و شباهتی را که بین پدر و پسر و بین دو برادر وجود دارد در می‌یابد.
و مراد از قیافه الحاق بعض مردم به بعض دیگر و شناختن نسب است.

قیافه در صورتی که به مقتضای آن عمل گردد و حرامی بر آن مترتب شود حرام است اجماعاً.
[۴] شیخ انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۲، ص۷.    

اما مجرد اعتقاد علمی یا ظنی به نسب شخصی دلیلی بر [[|حرمتش]] نیست.
[۵] طباطبایی، سید علی، ریاض المسائل، ج۸، ص۷۳.    
[۶] بحرانی، شیخ یوسف، الحدائق‌الناضرة، ج۱۸، ص۱۸۲.    
[۷] شهید ثانی، زین الدین، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۳، ص۲۱۵.    
[۸] شیخ انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۲، ص۷.    


۱. ↑ طباطبایی، سید علی، ریاض المسائل، ج۸، ص۷۲.    
۲. ↑ بحرانی، شیخ یوسف، الحدائق‌الناضرة، ج۱۸، ص۱۸۲.    
۳. ↑ شهید ثانی، زین الدین، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۳، ص۲۱۵.    
۴. ↑ شیخ انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۲، ص۷.    
۵. ↑ طباطبایی، سید علی، ریاض المسائل، ج۸، ص۷۳.    
۶. ↑ بحرانی، شیخ یوسف، الحدائق‌الناضرة، ج۱۸، ص۱۸۲.    
۷. ↑ شهید ثانی، زین الدین، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۳، ص۲۱۵.    
۸. ↑ شیخ انصاری، مرتضی، المکاسب، ج۲، ص۷.    


جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۱۴۸.




جعبه ابزار