قِفُوهُمْ (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قِفُوهُمْ: (وَ قِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَّسْؤُلُونَ) «قِفُوهُمْ» از مادّه «
وقف»
گاه به معنای متعدی استعمال میشود (نگه داشتن و حبس کردن) و گاه به معنای لازم (توقف کردن و ایستادن)، مصدر اولی «وقف» است و مصدر دومی «وقوف».
(وَ قِفُوهُمْ اِنَّهُم مَّسْئُولُونَ) (آنها را در کنار
دوزخ نگه دارید که باید مورد بازپرسی قرار گیرند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: در
مجمع البیان میگوید: وقتی کسی میگوید وقفت انا معنایش این است که: من ایستادم، وقتی هم بگوید: وقفت غیری معنایش این است که: من فلانی را به ایستادن و توقف وادار کردم. خلاصه کلمه وقف هم لازم و بدون مفعول استعمال میشود و هم متعدی، ولی بعضی از بنی تمیم وقتی میخواهند متعدی استعمالش کنند، به باب افعالش برده میگویند اوقفت الدابة؛ من حیوان را نگه داشتم و خلاصه در صورت تعدی از باب افعال استفاده میکنند و ثلاثی مجرد را در مورد تعدی به کار نمیبرند و بنا به گفته وی معنای جمله و قفوهم این میشود که ایشان را نگه دارید و نگذارید بروند که باید بازخواست شوند و از سیاق استفاده میشود که این امر به بازداشت و بازخواست، در سر راه جهنم صورت میگیرد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قِفُوهُمْ»، ص۴۴۵.